کلستاتوم (کیست گوش) رشد پوستی است که در ناحیه‌ای غیر طبیعی، در گوش میانی پشت پرده گوش رخ می‌دهد. این کیست معمولا به علت عفونت مکرر است که سبب افزایش رشد پوست پرده گوش می‌شود. کلستاتوم اغلب شکل یک کیست یا کیسه دارد که لایه‌های پوستی قدیمی که درون گوش ایجاد شده‌اند را از بین می‌برد. با گذشت زمان، اندازه کیست گوش می‌تواند بزرگ شود و استخوان‌های ظریف اطراف گوش میانی را از بین ببرد. از دست دادن شنوایی، سرگیجه و فلج عضلات صورت نادر است، اما می‌تواند در اثر ادامه رشد کلستاتوما اتفاق بیفتد.
اگر دچار مشکلی در شنوایی یا ترشح مداوم از گوش هستید، باید به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید. پزشک پس از معاینه گوش شما ممکن است وجود کلستاتوم را تشخیص دهد یا به آن مشکوک شود. اگر عفونت گوش شما محتمل باشد، ابتدا مصرف یک دوره آنتی‌بیوتیک برای شما تجویز می‌شود تا ببینید آیا علائم شما بهبود می‌یابد یا خیر. برای تایید اینکه دچار کیست گوش هستید، پزشک گوش شما را دوباره بررسی می‌کند و ممکن است برخی از آزمون‌های شنوایی را انجام دهد. شما همچنین ممکن است به انجام یک سی تی اسکن نیاز داشته باشید تا ببینید کدام قسمت گوش‌تان درگیر شده است. پزشک پس از تشخیص بیماری و علت آن درمان مناسب را بر اساس شرایط بیماری شما پیشنهاد می‌دهد. در موارد شدید بهترین درمان جراحی می‌باشد. جهت کسب اطلاعات بیشتر در خصوص بیماری کیست گوش یا تعیین وقت ملاقات می‌توانید با شماره‌ی ۰۲۱۸۸۳۵۳۲۵۹ تماس حاصل نمایید.
فهرست مطالب
دلایل
کلستاتوم اکتسابی
کیست گوش معمولا به علت عملکرد ضعیف لوله استاش و همچنین عفونت در گوش میانی اتفاق می‌افتد. هنگامی که لوله استاش به علت آلرژی، سرما خوردگی یا سینوزیت به درستی کار نمی‌کند، هوای موجود در گوش میانی توسط بدن جذب می‌شود و منجر به یک خلاء جزئی در گوش می‌گردد. در بعضی از افراد، فشار خلاء می‌تواند در یک کیسه یا لایه پوستی با کشیدن پرده گوش، به خصوص مناطق ضعیف شده توسط عفونتهای قبلی، مکیده شود. این کیسه اغلب به کیست گوش تبدیل می‌شود.
کلستاتوم مادرزادی
شکل نادر کیست گوش مادرزادی است که در هنگام تولد وجود دارد. این وضعیت یک ناهنجاری رشدی است که به گوش میانی محدود می‌شود که در آن یک گوشه از پوست پرده گوش به طور تصادفی در فضای گوش در حال رشد در داخل رحم قرار می‌گیرد. تشخیص این مشکل اغلب توسط متخصص اطفال انجام می‌شود، که یک توده سفید توپ مانند را در پشت گوش میانی دست نخورده مشاهده می‌کند.
علائم
در ابتدا، ممکن است گوش دچار ترشح، گاهی اوقات به همراه بوی نامطبوع شود. زمانی که کیسه یا کلستاتوم بزرگ می‌شود، می‌تواند باعث ایجاد احساس پری یا فشار در گوش و کاهش شنوایی گردد. (درد در پشت و یا داخل گوش، به خصوص در شب، ممکن است باعث ناراحتی قابل توجهی شود). سرگیجه یا ضعف عضلانی در یک طرف چهره (سمت گوش عفونت یافته) نیز ممکن است رخ دهد. هر کدام از این علائم دلایلی کافی برای مراجعه و ارزیابی پزشکی می‌باشد.
آیا خطرناک است?
اگر چه این کیست، سرطانی نیست، کولستاتوم گوش می‌تواند خطرناک باشد و هرگز نباید نادیده گرفته شود. در کوتاه مدت، کلستاتوم باعث درد گوش، ترشح و کاهش شنوایی هدایتی (یا مکانیکی) می‌شود. فرسایش استخوانی می‌تواند عفونت را به نواحی اطراف، از جمله عصب صورت، گوش داخلی و مغز گسترش دهد. اگر درمان نشود، ناشنوائی دائمی عصب، آبسه مغزی، مننژیت و به ندرت مرگ ممکن است رخ دهد.
تشخیص و معاینه
معاینه توسط یک جراح سر و گردن و متخصص گوش و حلق و بینی می‌تواند وجود کیست گوش را تایید کند. گسترش یا رشد کلستاتوم نیز باید با برخی از آزمایش‌هایی که شامل آزمون‌های شنوایی و تعادل و سی تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری) استخوان‌های گیجگاهی اطراف گوش می‌باشد، مورد بررسی قرار گیرد. این آزمایش‌ها برای تعیین سطح شنوایی باقی مانده در گوش و میزان نابودی کولستاتوم انجام می‌شود.
جراحی کیست گوش
تمام کیست‌های گوش برای بازگرداندن ایمنی و شنوایی گوش و محافظت بیمار در برابر عوارض جدی نیاز به جراحی دارند. در اغلب موارد جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. هدف اصلی جراحی این است که کیست و عفونت را برطرف گردد و یک گوش خشک بدون عفونت به دست آید. حفظ یا بازیابی شنوایی دومین هدف جراحی است. در موارد تخریب شدید گوش، بازسازی ممکن است ممکن نباشد. ترمیم عصب صورت یا روش‌هایی برای کنترل سرگیجه به ندرت مورد نیاز است. بازسازی گوش میانی همیشه در یک عمل امکان پذیر نیست؛ و بنابراین، عمل دوم ممکن است شش تا دوازده ماه بعد انجام شود. عمل دوم برای بازگرداندن شنوایی و در عین حال، بررسی فضای گوش میانی و کلستاتوم باقی مانده تلاش می‌کند.
روش
به طور کلی جراح برشی را در پشت یا تنها در جلو و بالای گوش ایجاد می‌کند. همچنین با حذف سلول های مرده پوست، ممکن است لازم باشد بعضی از استخوان‌های اسفنج مانند گیجگاه (بخشی از جمجمه پشت گوش) برداشته شود و هر سوراخ در پرده گوش ترمیم شود. وقتی عملیات کامل می‌شود، ممکن است گوش شما با پانسمانی بسته شود که چند هفته بعد باید برداشته شود. در مورد چگونگی مراقبت از زخم نیز به شما توصیه‌هایی می‌شود.
بهبودی
پذیرش در بیمارستان معمولا صبح عمل جراحی انجام می‌شود و معمولا ترخیص در همان روز اتفاق می‌افتد. برای برخی از بیماران، یک شب بستری ضروری است. در موارد نادر عفونت جدی، بستری طولانی مدت برای درمان با آنتی بیوتیک ممکن است لازم باشد. زمان دوری از کار معمولا یک تا دو هفته است. مراجعات به مطب بعد از عمل جراحی ضروری و مهم است، زیرا گاهی اوقات کیست گوش مجددا بازمی‌گردد. در برخی از بیماران، باید آزمایشات دوره‌ای در کل عمر انجام شود. خطرات جراحی شبیه به کلستاتوم درمان نشده است، از جمله کاهش شنوایی، وزوز گوش و سرگیجه، اما به طور کلی مزایای برداشتن کیست گوش به مراتب بیشتر از خطرات است. شما باید با جراح خود در مورد خطرات صحبت کنید.
توصیه‌های خود مراقبتی
هنگامی که به خانه برمی‌گردید، مراقب باشید که گوش عمل شدن خشک بماند. بعد از یک هفته قادر به شستشوی موهای خود خواهید بود، به شرطی که آب وارد گوش نشود. این کار با قرار دادن پنبه آغشته به وازلین در گوش قابل اجتناب است. شنا، فعالیت‌های شدید و ورزش، ممکن است برای چند هفته ممنوع شود. در مراجعه بعدی خود می‌تواند در مورد زمان مناسب برای ادامه این فعالیت‌ها از سوی جراح خود اطمینان حاصل کنید. جراح شما همچنین ممکن است اجتناب از سفر هوایی تا چند هفته پس از جراحی را توصیه نماید. باز هم می توانید درباره این موضوع در مراجعه بعدی خود سوال کنید.
مراجعات پیگیری
اگر بخیه‌های شما جذب شدنی نباشند، باید بعد از یک یا دو هفته، توسط پرستار عمل‌تان کشیده شوند. اغلب افراد در طی چند هفته بعد از انجام عمل جراحی مراجعه پیگیری در کلینیک انجام خواهند داد، که در طی آن هر گونه پوشش روی گوش برداشته می‌شود.
چه موقع به دنبال کمک پزشکی باشیم
در صورت تجربه موارد زیر، باید با پزشک خود تماس بگیرید:
- ترشح یا خونریزی قابل توجه از گوش یا زخم
- درجه حرارت بالا (تب)
- درد شدید یا افزاینده
این مشکلات می‌توانند نشانه عارضه‌ای مانند عفونت باشند.
