لیفت و بالا کشیدن ابرو و پیشانی (با جراحی، نخ، اندوسکوپی و بوتاکس)

افتادگی ابروها می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد. یکی از این دلایل ممکن است بافت اطراف چشم‌ها کاهش قابلیت ارتجاعی خود را تجربه کرده باشد. خستگی زیاد، استرس و بی‌خوابی مزمن نیز می‌توانند عواملی باشند که افتادگی ابروها را تسریع کنند. همچنین، عواملی مانند پیری طبیعی پوست و ضعیف شدن اعصاب صورت نیز می‌توانند دلایل دیگری برای افتادگی ابروها باشند. در موارد نادر، افتادگی ابروها ممکن است به دلیل آسیب رسیدن به رشته‌های عصبی یا شرایطی مانند فلج بل رخ دهد.

از خوشبختی آنجاست که نیازی به تحمل افتادگی ابروها نیست و روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانند این مشکل را برطرف کنند. لیفت ابرو، بوتاکس و لیفت با نخ از جمله روش‌هایی هستند که می‌توانند به شما کمک کنند تا ابروهایتان را به حالت اصلی و جوان‌تر بازگردانید.

 

لیفت پیشانی چیست؟

---

لیفت پیشانی و لیفت ابرو نام‌های مختلفی برای یک روش یکسان می‌باشند. لیفت پیشانی موجب بالا رفتن خط ابروی افتاده می‌شود و خطوط اخم ین چشم‌ها را از بین می‌برد. لیفت ابرو را می‌توان هم به دلایل زیبایی و هم به دلایل عملکردی انجام داد و می‌تواند موجب بهبود ظاهر چشم‌ها و افزایش اعتماد بنفس گردد. اگر افتادگی ابروها موجب محدود شدن قابلیت باز کردن چشم‌هایتان شده است، در این صورت بالا کشیدن ابرو می‌تواند بینایی طبیعی چشم‌ها را باز گرداند. در این موارد بیمار توسط یک چشم‌پزشک معاینه می‌شود تا تاثیرات افتادگی ابرو بر بینایی چشم مشخص شود.

پیش از جراحی لیفت پیشانی 

---

هدف شما از اصلاح ظاهر فعلی پیشانی بسیار مهم است و برای دقیق بررسی آن، جراح کل ناحیه پیشانی، از جمله پلک‌های فوقانی، را مورد بررسی قرار می‌دهد. همچنین، ممکن است وضعیت‌های مختلف چهره را نیز مورد بررسی قرار دهد تا بتواند به شما در اصلاح دقیق صورت کمک کند.

همانند هر عمل جراحی دیگری، جراحی لیفت ابرو همراه با خطراتی همراه است. برخی از عوارض احتمالی شامل ایجاد جای زخم، عفونت، ضعیف شدن حرکت ابرو یا خارش شدید پوست سر می‌شوند. بنابراین، قبل از تصمیم‌گیری برای انجام این جراحی، مشورت با پزشک خود درباره خطرات و مزایای احتمالی آن ضروری است.

در صورتی که موها به اندازه‌ای بلند باشند که مانع از انجام درمان شوند، ممکن است نیاز به کوتاه کردن آن‌ها باشد. اگر موها کوتاه باشند، بهتر است اجازه داده شود که رشد کنند تا بتوانند جای زخم‌های پس از عمل را پوشش دهند. این مسئله را می‌توان قبل از درمان جراحی مطرح کرد و بررسی کرد.

روش‌های لیفت ابرو

---

دو روش مختلف برای بالا کشیدن پیشانی و ابرو وجود دارد: لیفت کلاسیک و لیفت اندوسکوپی. هزینه لیفت ابرو نیز بسته به روش انتخابی در افراد مختلف، متفاوت خواهد بود.

لیفت کلاسیک

لیفت کلاسیک که گاهی اوقات لیفت کرونال نامیده می‌شود شامل ایجاد یک برش پیوسته از یک گوش به گوش دیگر در بالای سر می‌باشد. برای اصلاح پیشانی بلند ممکن است جراح برش را در امتداد خط مو ایجاد کند.

لیفت اندوسکوپ

در لیفت اندوسکوپ جراح برش‌های کوتاه‌تری را در پوست سر ایجاد می‌کند. سپس یک اسکوپ (یک لوله‌ی باریک که متصل به یک دوربین است) را در یکی از برش‌ها قرار می‌دهد تا بافت‌ها و عضلات را مشاهده کند. یک ابزار دیگر در برش دیگری قرار داده می‌شود تا بوسیله‌ی آن اصلاحات لازم انجام شود.

در این روش، بافت با بخیه‌ی موقت یا دائمی نگه داشته می‌شود یا به پایین پوست سر متصل می‌شود این امر موجب می‌شود که بافت سال‌ها تحت کنترل باشد. از آنجایی که برش‌ها کوچک‌تر هستند، این عمل کمتر تهاجمی است. جای زخم‌ها نیز جزئی بوده و دوره‌ی بهبودی کوتاه‌تر می‌باشد.

در بیشتر افراد این عمل تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. پس از جراحی، جراح محل زخم را با بانداژ نرم و استریل می‌بندد. پیروی از دستورالعمل‌ها برای نگهداری از بانداژ و دفعات تعویض آن بسیار مهم است.

پس از عمل لیفت پیشانی 

دوره‌ی بهبودی بسته به اینکه نوع عمل کلاسیک یا اندوسکوپی بوده است، متغیر می‌باشد. در هر دو حالت برای بستن محل برش ها از بخیه استفاده می‌شود که پس از یک هفته برداشته می‌شوند. اگر از پیچ‌های ثابت‌کننده (برای بالا نگه داشتن ابرو در طول دوره‌ی بهبودی اولیه) استفاده شده باشد نیز پس از دو هفته جدا خواهند شد.

احتمالاً پس از درمان ورم و کبودی وجود خواهد داشت که می‌تواند بر سایر بخش‌های صورت از جمله گونه‌ها و چشم‌ها تاثیر بگذارد. در دو روز پس از جراحی، باید برای کم کردن تورم، سر را بالا نگه داشت. این تورم به تدریج ظرف دو هفته تا حد زیادی برطرف می‌شود و می‌توانید به راحتی در جمع حاضر شوید. از بین رفتن تورم بطور کامل ممکن است چند هفته بطول بیانجامد. همچنین ممکن است بی‌حسی یا احساس مور مور شدن وجود داشته باشد که این علائم نیز به تدریج برطرف خواهند شد. بیشتر بیماران می‌توانند پس از ده روز یا زودتر کار خود را از سر بگیرند که این زمان بستگی به روش مورد استفاده دارد. در چند هفته‌ی اول پس از جراحی باید از بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش‌های پرفشار پرهیز کرد.

تزریق بوتاکس 

در برخی بیماران موقعیت ابرو را می‌توان فقط با استفاده از تزریق بوتاکس اصلاح کرد. (به این روش اصطلاحاً لیفت شیمیایی ابرو گفته می‌شود). سم بوتولینوم (بوتاکس) به عضلات بین ابروهایی که موجب ایجاد خطوط اخم شده‌اند و به عضلاتی که خطوط خنده را در بخش بیرونی پلک‌ها ایجاد کرده‌اند، تزریق می‌شود. تزریق‌ها بسیار سریع و ساده انجام شده و هر سه تا چهار ماه یک بار نیز باید تکرار شوند.

تزریق بوتاکس بالا بردن ابرو همچنین می‌تواند موجب بهبود نتیجه‌ی جراحی بالا بردن ابروها شده و با جلوگیری از حرکت عضلاتی که موجب پایین رفتن ابروها می‌شوند به حفظ طولانی مدت تاثیرات آن کمک کند. این امر به عضلاتی که ابروها را بالا می‌برند اجازه می‌دهد که آزادانه حرکت کنند.

بالا بردن ابرو بوتاکس در زمان جراحی یا چند هفته‌ی ابتدایی پس از جراحی انجام نمی‌شود زیرا تورم بافت پس از درمان می‌تواند موجب پخش شدن سم بوتولینوم به عضلات دیگر شود. به همین دلیل تزریق‌ها دو تا سه هفته پیش از جراحی انجام می‌شوند. پس از مشاهده‌ی حداکثر تاثیرات تزریق‌ها (معمولاً پس از ۷ الی ۸ روز)، سم نمی‌تواند حرکت کند و بطور ناخواسته بر عضلات دیگر تاثیر بگذارد. هزینه ی بوتاکس بسته به ناحیه ی تحت درمان در افراد مختلف، متفاوت خواهد بود.

لیفت نخ  

لیفت با نخ یک روش جراحی کوچک است که برای افزایش و نگه داشتن نواحی ابروی افتاده استفاده می‌شود. در این روش، بخیه‌های جراحی کوچکی زیر پوست قرار می‌گیرند که به راحتی قابل مشاهده یا تشخیص نیستند. بخیه‌ها با استفاده از سوزن‌های بلند و دقیق در محل مناسب قرار می‌گیرند. پس از ثبت اثر لیفت، سوزن‌ها برداشته شده، انتهای بخیه‌ها بریده و گره می‌خورند تا زیر پوست جمع شده و قابل مشاهده یا احساس نباشند. بخیه‌های غیر قابل جذب در داخل بافت باقی می‌مانند و به پوست پایداری می‌بخشند. این نخ‌ها با گذر زمان جذب نمی‌شوند.

پس از انجام روش لیفت با نخ، برخی دستورالعمل‌ها و اقدامات مراقبتی باید رعایت شوند تا از ایجاد زخم یا خروج بخیه‌ها از موقعیتشان در زیر چربی صورت و گردن جلوگیری شود. این اقدامات شامل پرهیز از مالش یا ضربه قوی به صورت، خوابیدن به پشت، جابجایی ناحیه‌های مشخصی از صورت، عدم تحمل فشار روی صورت و عدم باز کردن دهان به حد بیشتر می‌شوند. پس از سه هفته، هیچ محدودیتی وجود نخواهد داشت.